حسین بن شرف الدین عبد الحق معروف به کمال الدین و متخلص به الهی در سال 870 هجری در اردبیل به دنیا آمد و عمر خویش را در راه تحصیل و تعلیم علوم مختلف روزگار خویش سپری کرد. از او بیش از سی جلد کتاب در زمینه های مختلف علمی و فلسفی به یادگار مانده است. تفسیر قرآن کریم به فارسی، منهج الفصاحه فی شرح نهج البلاغه، حاشیه بر مجسطی اقلیدس و شرح گلشن راز شیخ محمود شبستری از مهم ترین آثار او است . شرح گلشن راز او را استاد محمد رضا برزگر خالقی به همراهی بانو عفت کرباسی و تفسیر نهج البلاغه ی او را استاد حسن رستم زاد منصور تصحیح و تنقیح نموده اند. مجموعه ای از رباعیات او نیز با همّت استاد علی مکارمی نیا گرد آوری شده است. الهی در سال 950 در اردبیل در گذشت و در روضه‌ی شیخ صفی الدین اردبیلی در بستر خاک آرام گرفت. رباعی زیر گوشه ای از نگاه او را به جهان هستی می نمایاند،
ای گشته ز ذات خود هویدا چون نور ذرّات جهان ز نور تو یافت ظهور
کنـه تـــو زدانـــش خــردهـا مســتور وجه تو ز ادراک نظرها همه دور